Sommige mensen zijn geobsedeerd door de muziek van Wayne Shorter, veel van zijn composities die uitblinken door de complexe harmonie en de belangwekkende melodie zijn jazz standards geworden. Dave Askrin (gitaar) en Jeff Benedict (saxofoon) zijn al 25 jaar bezig met optredens met elkaar of apart, hier werken ze samen aan een album van Wayne Shorter’s muziek voornamelijk uit de 60er jaren van zijn solo albums en van zijn opnames met Miles Davis en Weather Report. Dave Askren is de zoon van een kerk organist en piano leraar, in zijn jeugd speelde hij klarinet en saxofoon maar hij ging over naar de gitaar op 14 jarige leeftijd . Hij studeerde aan het Berklee College of Music in Boston, waar hij later ook les ging geven. Hij behaalde zijn master’s degree aan Cal State Los Angeles, hier leerde hij Jeff Benedict (1966) kennen die les gaf en leider was van een jazzband. Askren bracht vier cd’s uit als leider. Hij speelde met veel jazz muzikanten zoals Antonio Hart, Delfayo Marsalis, Bobby Shew e.a. maar ook met commerciële artiesten zoals Latoya Jackson, Linda Hopkins en Little Anthony. Benedict speelde met een lange lijst van jazzmuzikanten zoals Randy Brecker, Billy Taylor, Mel Tormé e.v.a. Hij nam twee albums op onder zijn eigen naam en eentje met de Jeff Benedict Big Band.

“Paraphernalia” is het derde album dat Askren en Benedict uitbrengen als leiders, de voorgaande waren “Come Together” (2017) en “All about the groove” (2009) . Op “Paraphernalia”worden ze bijgestaan door twee topmuzikanten uit de L.A. jazzscene Jonathan Pintoff op bas en Chris Garcia op percussie. Het titelstuk “Paraphernalia” verscheen oorspronkelijk op het album ”Miles in the sky “ uit 1968, de laatste dagen van Miles’ ”classic quintet”. Ondanks de akoestische bezetting begon Miles hier al met grooves uit de jazz-rock, op het nummer Paraphernalia is George Benson te horen op el. gitaar en Herbie Hancock op de el. piano. Askren en Benedict geven er hun eigen draai aan in 6/8 time met een Afro-Cuban groove. Dat geldt voor alle nummers, er is geen sprake van pure covers van Shorter’s nummers, “we didn’t try to sound like him, because you can’t do better than the original music. You can just do your own thing and make music your own way”, aldus Askren. Het album opent met “E.S.P.” van het gelijknamige Miles album uit 1965. Nadat Shorter lid was geworden van Miles’ groep leek het quintet te communiceren door mentale telepathie, vandaar de titel “Extra Sensory Perception”.In de versie van Askren en Benedict ligt de nadruk op blues en funk met solo’s voor de altsax en percussie.

“Yes and/or No” komt van het klassieke album ”JuJu” van Wayne Shorter uit 1964, oorspronkelijk een up tempo swinger wordt het hier uitgevoerd als een latin mambo. Percussionist Garcia kan hier al zijn latin-jazz vaardigheden ten volle etaleren. “Iris” ook van het E.S.P. album is een langzame jazz wals, Jeff speelt hier op sopraansax om de angstaanjagende stemming van het nummer nog sterker te benadrukken. Het nummer “Mahjong”vernoemd naar het bekende oeroude Chinese spel stamt eveneens uit het album “Juju “ van Shorter. De structuur van het stuk volgt eigenlijk de opzet van het spel, korte stukjes melodie met ruimtes ertussen representeert de speler die een zet doet en dan nadenkt over zijn volgende zet. “Fall” komt van het Miles’album “Nefertiti” uit 1967, ook hier krijgt het nummer een Latin Afro ritme mee. Er staan twee nummers op dit album waar Askren en Benedict als duo optreden, het eerste is “Miyako” van het album “Schizophrenia” van Shorter uit 1967, opgedragen aan zijn dochter. Askren speelt hier akoestische gitaar en Benedict altsax, een heel fraaie en geslaagde uitvoering. Natuurlijk moest er ook materiaal op dit album verschijnen uit de Weather Report periode van Shorter dat werd “Harlequin” uit 1977, hier geen elektronica maar een fraaie akoestische interpretatie. “Tom Thumb” een R&B getint nummer van “Schizophrenia” krijgt hier een sausje met jaren ’60 funky boogaloo ritmes , klinkt lekker. Afsluiter “Infant Eyes” van “Speak no Evil”uit 1966 is het tweede duo stuk waarin de akoestische gitaar en sopraansax een lyrisch muziekstuk neerzetten.

Een bijzonder geslaagd album waarin absoluut geen sprake is kopiëren zoals mij bleek bij het beluisteren van de originele Shorter stukken, nee dit zijn volstrekt eigen interpretaties van Dave en Jeff en daarin zijn ze absoluut geslaagd.

Jan van Leersum.